Η Ιστορία της μεταστροφής από την απ΄ευθείας ανάθεση στη δημόσια δημοπράτηση.
Η δύσβατη μετάβαση από τα γεγονότα στις ερμηνείες και στην κρίση των Δημοτών!
Ο τρίτος πόλος σε κατεύθυνση συρρίκνωσης ……..
Η «ευβουλία» στη διαχείριση του δημοτικού διαλόγου.
Δημοτική πολιτική και κανονιστική ηθική
Η στασιμότητα του “αυτονόητου”
Ενδείξεις υποχρεωτικότητας για την κατάρτιση υποβολής δημοτικών συνδυασμών και δημοτικές προσεγγίσεις
Εν είδει απολογισμού …
Από την κόλαση του δημοτικού ηλεκτροφωτισμού στην αρχή της δημοσιότητας!
Άνευ κριτηρίων αξιολόγησης οι δημοτικές επιχορηγήσεις για το 2021!
Η διεύρυνση των αρχών Διαφάνειας και Δημοσιότητας σε δημοτικό επίπεδο
Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας και η δημιουργία εντυπώσεων ως εργαλείο της συντηρητικής «αριστεράς».
Διαρκώς εκτός και άνευ λόγου και ουσίας …….
Η προσχηματική ομοφωνία ως αποτέλεσμα του μαθήματος “έκθεση ιδεών”
Προσεγγίζοντας μια προσχηματική δημοτική ομοφωνία
Εικονική πραγματικότητα: Κτήριο «Ειρηνοδικείου» και ΕΛΚΕΘΕ
Σημειώσεις δημοτικού προσκηνίου και παρασκηνίου ……
Οι στρεβλώσεις και η προσπάθεια δημοτικών εντυπώσεων

Ελπίδα μας η κριτική εγρήγορση (Christos Yiannaras)

Ο μηδενιστικός αμοραλισμός που σαρώνει, από άκρη σε άκρη, σαράντα χρόνια τώρα, την κάποτε Ελλάδα, δεν μπορεί να αναχαιτιστεί με νομοθετήματα, καινούργια διοικητικά σχήματα, εμπνεύσεις εκσυγχρονιστών. Η ελλαδική κοινωνία έχει ανάγκη από πολιτικούς με νοοτροπία και τόλμη κοινωνικού μεταρρυθμιστή. Ποια η διαφορά; Ο πολιτικός σχεδιάζει με τη λογική της αποτελεσματικότητας: «Θα μειώσω το παρασιτικό κράτος, για να επιδιώξω ορατή βελτίωση του Συστήματος Υγείας». Ο κοινωνικός μεταρρυθμιστής σχεδιάζει με τη λογική της έμβιας λειτουργικότητας, της σποράς – καρποφορίας: «Θα διδάξω Αρχαία Ελληνικά στα σχολειά, για να έχω αύξηση της παραγωγικότητας στα υπουργεία». «Θα ξαναγυρίσω με εντιμότητα στην τοπική αυτοδιοίκηση (στην Αυτοδιαχειριζόμενη Κοινότητα), για να εξυγιάνω τη λειτουργία των Τραπεζών»!

Φυσικά, μια τέτοια λογική, για το σημερινό κομματικό κατεστημένο της «προοδευτικής» ολιγόνοιας και του αποτελματωμένου «εκσυγχρονισμού», ηχεί «ωσεί λήρος» – επαγγελματίες εξουσιαστές είναι οι άνθρωποι, δεν μπορούν πια να δουν τίποτα πέρα από τη μύτη τους.

Αντιλαμβάνονται τη δυναμική που έχει ο Αρμαγεδώνας της σκόπιμης «μετανάστευσης» ή την εφιαλτική κλεψύδρα του «δημογραφικού» που μετράει τα χρόνια ως την οριστική μας εξαφάνιση, βιώνουν την κλιματική αλλαγή που σφίγγει σαν μέγγενη τον πλανήτη. Όμως τίποτα δεν μπορεί να τους μετακινήσει από το ρίζωμα και την προσκόλλησή τους στη μονομανία της εξουσιαστικής ηδονής.

Γι’ αυτό και αυτονόητη η εμμονή ολόκληρου του «πολιτικού φάσματος» στην αμνήστευση κάθε κοινωνικού εγκλήματος των εκάστοτε εξουσιαστών μας (Πηγή: http://www.yannaras.gr/elpida-mas-kritiki-egrigorsi/?fbclid=IwAR1BZ4u-yw5VNsja5EpGkd51Iuo3WwioTb3R-Cet9cmCmpcOoUL993mPqWc).

Διαβάστε επίσης